See, I had to go. See, I had to move. No more wastin' time, you can't wait for life.

De tweede schoolweek zit er weeral eens op. De tijd vliegt! Nog een week en ik mag mijn zus al gaan verwelkomen op de luchthaven, wat ook onmiddellijk wilt zeggen dat ik hier dan al een maand zit! Grootste doel waarom ik hier ben, naast genieten en het land verkennen, is toch wel mijn stage aan de Blouberg Ridge Primary school. Deze week viel veel beter mee om met miss Baier in de klas te staan. Ik heb al lesjes mogen geven over België en enkele wiskundelesjes. Verder begeleid ik de leesgroepjes en tijdens wiskunde of Engelse grammaticalessen neem ik de zwakkere leerlingen een beetje apart. Dat is echt wel nodig, in een groep van dertig leerlingen vindt miss Baier het niet altijd even simpel om iedereen mee te hebben met de leerstof. Voor de geïnteresseerden, even een rondleiding door mijn werkomgeving hier! 

Hier zien jullie de school vanuit de lucht. We zitten vlakbij de zee waar je mooi zicht hebt op de Tafelberg en het centrum van Kaapstad. Je ziet ook de grote speelweide waar de kinderen tijdens de speeltijd kunnen spelen. Het dient ook om vele sporten op uit te oefenen na schooltijd. De huisjes met groene daken zijn de klaslokalen. Al de ruimte tussenin mogen de kinderen ook spelen! Op de speelweide is er veel plek, maar tussen al de lokalen krioelt het van de spelende of etende kinderen.

De speelweide was trouwens onmogelijk om in één foto aan jullie te tonen, dus doe ik het in drie deeltjes.

Eerste deel van de speelweide, met ook de tennisvelden waar de kinderen mogen spelen!

Middenste stuk van de speelweide. De bel is nog maar net gegaan, iedereen komt toe om te spelen en te sporten!

Laatste deeltje van de speelweide. Na de speeltijd komen al de meeuwen uit de buurt hier restjes boterhammen en koekjes opeten. Ze maken dan een hels lawaai en durven ook wel eens met elkaar vechten om die lekkernijen!

Dit is de 'tuck shop'. Een winkeltje dat iemand van het zesde leerjaar samen met een leerkracht iedere speeltijd open houdt. Je kan er vanalles kopen: snoep, chips, frisdrank, ijsdrankjes met de gekste kleuren. Iedere dag ook keuze uit een andere warme snack als een hotdog, een hamburger, een broodje met wat frietjes tussen, ... en nog veel meer ongezonde dingen! Na de paasvakantie ben ik dus zeker van plan enkele lesjes rond gezonde voeding te geven!

Zo zien de klaslokalen eruit. Ieder klas lijkt wel een klein huisje. Ze zijn allemaal met elkaar verbonden via de groene afdakjes. Die afdakjes dienen hier niet echt voor te schuilen met de regen, maar eerder om schaduw te bieden. Maar tijdens de speeltijd zijn de kinderen toch verplicht hun pet aan te houden. De zon schijnt hier altijd zo hard!  Het grasveldje dat je hier ziet, dient ook als speelplaats tijdens de pauzes. Nu is het er heel rustig, ik maakte de foto iets na schooltijd.

Tijdens de speeltijd is het duidelijk veel drukker tussen de klaslokalen!

Zo ziet een klaslokaal er van binnenin uit. De kinderen die vooraan op de grond zitten krijgen op dit moment les, al de rest is zelfstandig oefeningen aan het maken. Dat is niet altijd even gemakkelijk voor hen om zich zo te concentreren.

 

Dit is een foto binnenin 'the hall'. Deze grote plaats zie je niet op de luchtfoto. Hij ligt achter de parking nog en is er nog niet zo lang gebouwd. Hier doen de kinderen aan sport, of worden er op vrijdagnamiddagen bijeenkomsten gehouden met de hele school! Ik geef er elke woensdagnamiddag ook het keuzevak volleybal voor grade 5, 6 en 7. (ja, hier moeten ze nog een jaartje langer in het lager onderwijs blijven) Terwijl ik training geef ligt het veld omsingeld met turnmatten, want er wordt ondertussen ook gymnastiek gegeven. Meer foto's van deze  leuke momenten volgen nog!

Dit is de leraarskamer van Blouberg Ridge. De plaats met de afschuwelijke koffie, maar ik heb hem leren drinken ondertussen.

Dit is het kunstlokaal. Hier gaan de kinderen om de twee weken knutselen, schilderen of tekenen bij Miss Heal. Je spreekt hier juffen en meesters aan bij hun familienaam. Maar miss Kestemont vinden ze hier iets te ingewikkeld om uit te spreken. Dus mij noemen ze gewoon 'mam'. Maar ik heb hen ook al "juffrouw Steffi" leren zeggen. Dat spreken ze grappig uit, maar sommigen noemen me sindsdien ook echt wel zo!

Na een schoolweek volgt gelukkig ook snel het weekend. Deze keer gingen we te voet het centrum in, wat ons op veel leukere plaatsjes bracht dan die City Tour Bus. Zo startten we ons dagje op de Green Market Square. Daar vind je iedere dag van de week een leuk Afrikaans marktje. Juweeltjes, sleutelhangers, kunstwerkjes, beeldjes en zo veel meer zelfgemaakte dingetjes. Zij die mij maar een beetje kennen, weten dat ik vooral bij dat eerste item soms nogal eens de controle kan verliezen. Maar er zijn hier nog weken genoeg, dus ik hield het bij enkele armbandjes en een paar oorbellen. Ondertussen ken ik de leukste kraampjes en andere dicht bijzijnde gelijkaardige winkeltjes helemaal van binnen en van buiten. Brenda krijgt hier volgende week dus zeker een rondleiding! ;-)

Daarna wandelden we verder naar Company’s Gardens. Dit grote park in het midden van de stad kan je een beetje vergelijken met Central Parc dat de New Yorkers hebben. Er heerst een heel serene sfeer, voor zo in het midden van deze drukke stad. Mensen liggen hier overal in het gras (eigenlijk zie je dat op eender welk stukje gras hier in Zuid-Afrika) en genieten van de zon of doen een dutje. Wij besloten een voorbeeld aan hen te nemen en deden hetzelfde. Al kozen wij wel voor een bankje, want overal lopen er eekhoorntjes rond. Heel erg schattig van ver. Maar van dichtbij zijn het gewoon ratten met een pluizige staart! Na een uurtje of twee gewoon hangen op een bankje, besluiten we verder te gaan naar de Long Street. Dit is de jeugdstraat van Kaapstad. Je hebt er overal cafétjes. Die zijn trouwens voornamelijk op de eerste verdiepingen van een gebouw. Op die manier doe je dus een terrasje op een balkon. Tine en ik besloten voor een lekker dessertje te gaan. Een dun, warm wafeltje met gesmolten chocoladestukjes en daarop een bolletje vanilleijs! Heerlijk! Maar ons terrasje sloten we af met nog iets anders lekkers op de menukaart; een lekker koud Stella-biertje om ons toch even op een Belgisch terrasje te wanen. Verder was de sfeer op dit terrasje echt top. Hier komen we zeker terug! Maar misschien wat later op de avond, de Long Street is ook de feeststraat hier in Kaapstad ;-)

 

Zondag bleven we lekker in Blouberg en besloten met onze fietsen naar het strand te gaan, dat ligt op zo’n kwartiertje fietsen van ons huis. Onze fietsen zijn toch zoiets gemakkelijk hier! We kochten ze enkele weken geleden voor een prijsje in een grote sportzaak hier. Helaas moesten we ze in een grote kartonnen doos kopen en waren wij twee vrouwmensjes veel te zwak om deze twee dozen mee naar huis te dragen. We zetten dus onze vriendelijkste lach op en vroegen één of andere werknemer of hij onze fietsen niet in elkaar wou steken. Hij twijfelde eerst een beetje, maar we zetten onze oogskes nog eens wijder open en zijn antwoord luidde “You come back in one hour, okay girls?” Dat deden we en zo vertrokken we iets later als twee gelukkige meisjes op onze fiets naar huis.

De komende dagen stellen we vast dat fietsers niet echt worden geapprecieerd in het verkeer hier. Ook dat er eigenlijk niemand fietst behalve wij. Vreemd, erg vreemd. Tot we na een namiddagje strand naar huis reden. Tine reed voorop, en bleef maar verder en verder voorop gaan. Mijn beentjes duwden die pedalen als een gek vooruit, helaas wou mijn fiets niet hetzelfde doen. Eens ik eindelijk weer bij Tine aankwam, zagen we al snel dan mijn achterband helemaal plat stond. Dat vond Tine natuurlijk enorm grappig, tot enkele meters verder haar voorband blijkbaar hetzelfde lot was ondergaan. Onze huisgenoten zeiden dat we eindelijk hadden kennis gemaakt met de “feet fuckers”. Bolletjes met drie doorns op, die een bepaalde plant via de wind verspreidt. Dat is dus de reden waarom je hier zo weinig mensen ziet fietsen. Geen probleem denken we, we herstellen dat even. Tot enkele dagen terug hetzelfde probleem voordeed. (Aaaargh, filthy feet fuckers!) Dus kopen we een nieuwe band. Joepie, opnieuw langer slapen en met de fiets naar school! Maar ook de nieuwe band sneuvelt. En die daarna. Dus leggen we het probleem eens voor aan de mannen van de fietsenwinkel hier niet zo ver vandaan. Zij stelden ons voor aan een slijmerig goedje dat je in je fietsband moet gieten. Dat slijm vormt dan een laagje in je binnenband. Telkens we voortaan een feet fucker tegenkomen zou dit slijm ons moeten redden (Well, there's a sentence I thought I'd never say...) Ik hoop het echt, want vroeg opstaan… NIET MIJN DING!

Ons weekend sloten we af met een gezellige braai samen met onze huisgenoten en enkele vrienden van onze huisbazen. We zaten dus aan tafel met 8 Duitsers… Maar hoe meer tijd ik hier weer door breng tussen de Duitse klanken, hoe beter ik alles begrijp. Antwoorden doe ik wel nog altijd braafjes in het Engels. Het wordt alleszins steeds gezelliger hier in huis met onze vier nieuwe huisgenoten. En Duitsers kunnen ook wel wat feesten en bier verzetten, dus dat komt zeker in orde ;-)

De komende week is al mijn laatste week in het derde leerjaar en zit hier meteen het eerste trimster voor de kinderen erop. Nog even geduld en we hebben hier alweer twee weken vakantie. Die zullen we goed gebruiken om de rest van Zuid-Afrika, de Western Cape vooral, te verkennen. Voor zij die vol ongeduld wachten, de pinguïnfoto’s komen er dus binnenkort aan! Op het Robbeneiland, niet zo ver van ons mooie Bloubergstrand, is er naar het schijnt ook een broedplaats van een pinguïnkolonie. Maar die beestjes hebben we ondertussen dus nog niet gezien. Wilde dieren tot nu toe waren een vreemde haaiachtige vis/ gewonde haai in de haven, een school dolfijnen op weg naar Robbeneiland en een baboon net buiten de stad. Tijdens onze twee weken vakantie plannen we ook een safari, dan kunnen we dat lijstje snel wat langer maken!

Alleszins, groetjes aan alle lekkere beesten daar in België! Tot binnenkort voor meer nieuws!