The best things in life aren’t things, except for chocolate cake.

Na al die pech met de auto van vorige week, besloten we toch onze kans te wagen om het land wat dieper in te trekken: in vijf dagen door de Garden Route , die zich aan de andere kant van de Western Cape bevindt.

Kaapstad --> Garden Route

We startten hiervoor om 6uur 's ochtends al in onze hometown, Blouberg - V E R S C H R I K K E L I J K V R O E G - om dan rond 7 uur aan een toch van 5 uur rijden te beginnen in Cape Town. We reden tussen de bergen, langsheen mooie stranden en door velden struisvogels, die hier als koeien in een wei staan. Grappig! Onze eerste stop was in George, meer bepaald Vic Bay. Hier hadden ze een heel mooi, gezellig strandje... mét warm zeewater! Iets helemaal nieuws voor ons, aangezien de Atlantische Oceaan aan ons Bloubergstrand ijzig koud is. Wel heel toeristisch en veel volk, wellicht door de Paasvakantie. We verbleven hier voor de eerste keer in een backpacker, kan je eigenlijk best vergelijken met een jeugdherberg. Wat een ervaring! Zalig sfeertje en goed geslapen! De dag nadien genoten we van een dagje op dat strand en gingen ook eens pootje baden nu we de kans hadden. Ideaal om de vijfdaagse rustig in te zetten, de komende dagen gingen we immers voor meer avontuur!

Met de Bazbus reden we daags nadien door naar Knysna, een iets levendiger plaatsje op onze route. Daar werden we warm onthaald in de Highfield Backpackers, een superleuke backpacker vol volk van onze leeftijd. Daar kropen we samen rond een vuurtje en maakten er kennis met heel wat nationaliteiten. Duitsers, Fransmannen en -vrouwen, Nederlanders, Zuid-Afrikanen en zo veel meer. We hielden er een gezellige braai (barbecue) en dronken wat wijn van de mensen die stage liepen op de wijngaarden in Stellenbosch, tot er iemand van de locals uit Knysna met het idee kwam om eens naar een feestje te trekken. Daarvoor nam hij ons mee in zijn busje naar een bar in de dichtstbijzijnde Township. Een echte ervaring, waardoor foto's mij eigenlijk helemaal zijn ontgaan. Leek mij ook niet bepaald passend in die omgeving... Er vertelde mij zelfs één kerel dat hij jaren in de gevangenis had gezeten wegens steek- en schietpartijen tijdens zijn jaren als drugsdealer. (Slik!) Ik denk dat zijn hersenen serieus aangetast waren door al die drugs vroeger, want hij was redelijk irritant. Maar de locals kenden hem en brachten hem al snel op een afstandje. Echt een avond waar je soms ogen kon trekken... Maar wel een topavond! 

Om jullie een idee te geven van zo'n Township

Op woensdag reed de Bazbus niet. Maar in onze backpacker werd ons al snel een lift aangeboden richting onze volgende stop: The Crags. Daar zouden we de dag starten tussen de olifanten. We bezochten er namelijk een reservaat waar op dit moment zes olifanten verblijven. Allemaal leefden ze ooit in gevangenschap en worden hier opnieuw aangeleerd hoe te overleven in het wild. Drie olifanten waren al weer helemaal mensenschuw, die zaten dus ver in de velden, en zouden dus niet zo lang meer in het reservaat blijven. Gelukkig waren er ook andere olifanten waarmee wij kennis mochten maken. Meer zelfs, we mochten een wandelingetje hand-in-slurf maken en ze nadien ook te eten geven. Wel was hun slurf een beetje misvormd. Ze hadden namelijk enkele dagen vastgezeten aan de douaneposten van Namibië en hadden hun slurf ergens doorgekregen in hun poging tot ontsnappen. Helaas voor de arme diertjes kwamen die helemaal gekneld te zitten. Ze kregen geen adem meer en waren genoodzaakt om hun eigen slurf af te scheuren om te overleven! Heel erg zielig verhaal... Maar echt wel lieve beestjes, zolang je eten in de buurt hebt ;-) 

Later die dag bezochten we ongeveer eenzelfde reservaat voor aapjes. Een groot bos voor monkeys die ooit huisdier waren of gevangen zaten in één of ander dierenpark. Op hun eentje zouden ze nooit kunnen overleven in de wildernis. Vandaar dat ze eerst in een grote kooi leven,centraal in het bos, om zo kennis te maken met apen in de buurt zonder aangevallen te worden. Na een tweetal maand zijn ze dan klaar om de bosbewoners te vervoegen. Aangezien apen echte familiebeesten zijn, zouden ze in de échte wildernis nooit meer kunnen overleven? Ik vond het wel een mooie gedachte dat ze die beestjes hier zo proberen te helpen, maar toch voelde het aan als een soort Planckendael. Veel families komen er met hun kinderen en dus leven de apen nog altijd niet zoals ze het echt verdienen. 

Als kers op de taart van deze avontuurlijke dag, brachten we ook een bezoek aan een wilde-katten reservaat. Mijn familie en vrienden moeten nu echt wel lachen, aangezien ik niet echt een kattenvriend ben en al moeite heb met het vertrouwen van een simpele huiskat (wat wil je met zo'n mormels thuis). Maar inderdaad, dit park was echt wel puur avontuur voor mij!

Nadien werden we naar onze laatste Backpacker gebracht; The Wild Spirits Lodge, ver gelegen van de bewoonde wereld en net aan de punt van het Tsitsikamma National Park. Het leek op een oud hobbit-dorpje en bij het rondkijken bergreep ik weeral eens waarom de mensen hier zeggen dat Zuid-Afrika al het mooie van Europa in één land gestopt is. Hier leken we aangekomen in het groene Ierland, terwijl het strand à la Zuid-Frankrijk maar 10 kilometer verderop was. De bevolking van dit kleine hobbitdorpje was dan weer een ras apart. Een soort hippie-gemeenschap die alles in teken van onze mooie natuur plaatsten. Recycleren, sorteren, bomen knuffelen en okselharen laten staan, hey hey hey! Maar aan dat laatste deden we toch maar niet mee :p We maakten er wel enkele mooie wandelingen en genoten vooral veel van de rust en het uitzicht. En opnieuw, gezellige avonden met weer heel wat nieuwe gezichten. Dit keer enkele Vlamingen! Bij een goed gevuld bord struisvogelstoofvlees (niet slecht, niet slecht ...) konden we eindelijk nog eens onderling stoeffen over ons lekker bier, heerlijke chocolade en de simpelste, maar beste, chiro/jeugdhuisfeestjes. 

Op vrijdag bleek onze portemonnee bijna leeg te zijn, aangezien we niet echt banken waren tegen gekomen in dit godvergeten, maar prachtige, hol. Inkopen moesten we doen in een boerderijtje zo'n twintig minuten verderop. Ze hadden er de ruime keuze uit kaas, melk, brood en chocoladetaart. Over de chocoladetaart was geen twijfel, maar ook van de rest namen we een stukje mee. ;-) Op onze weg terug kwamen we een auto tegen. Onze Vlaamse vrienden waarschuwden ons voor enkele baboons (bavianen) verder op de weg. Een groepje van acht die je normaal wel makkelijk wegjaagt met een stok. Maar aangezien we eten op zak hadden (chocoladetaart!!!) boden ze ons toch een lift aan en brachten ons tot bij de backpacker. Gelukkig maar, want toen we de groep baboons passeerden, bleek het groepje van acht uitgegroeid tot een familie van wel vijftien aapjes van alle groottes. Sowieso dat we waren aangevallen want ik had mijn stuk taart nooit af gegeven. Maar ik kan jullie verzekeren, de overwinning smaakte dubbel zo zoet!

Met dit stevig ontbijt konden we onze terugrit naar Kaapstad van zo'n 12 uur met gemak aan. 

Na deze heerlijke vijfdaagse door de Garden Route en enkele Paasdagen zonder lekkere chocolade (toch één van de voordelen van ons Belgenlandje...) is de Paasvakantie stilletjes op zijn eind gelopen en herbeginnen we weer met het schoolse leventje. Ik sta nu in het tweede leerjaar en ben benieuwd hoe het allemaal zal lopen. Ik hoop om minder de zorgleerkracht te moeten spelen en terug echt zelf voor de klas te staan! We zullen zien... Wish me luck!