Deze week hadden we de grootse plannen om met ons huurauto'tje richting Simon's Town (voor pinguïns!) en Cape Point, het meest zuidelijke punt van Afrika, te gaan veroveren. Toen we woensdag dus ons huurauto'tje geleverd kregen, waren Tine en ik dan ook in volledige extase. Vreugdedansjes, high-fives, ... Noem maar op. Al snel deden we een testritje. Oké, hij reed niet zo vlot... En gek, je kan hier superlang in eerste rijden zonder over de toeren te gaan. We moesten zelfs niet overgaan tot vierde vitesse tijdens deze eerste ritjes! Wajoo, zo anders dan in België!
Donderdag spraken we af met Brenda, Lieselot en Lore om richting Simon's Town en Cape Point te trekken. We starten uiteraard in Tine en Steffi-stijl, met de nodige troubles: file rijden, verkeerd rijden en "Tiens, ik vind den truc maar niet om naar vierde te kunnen schakelen". Maar hakuna matata! In Sea Point, stadje net buiten Cape Town, ontmoeten we elkaar dan toch allemaal en trekken er op uit. We zitten vrolijk samen in de auto en zijn van plan er een leuke dag van te maken, al was het een beetje bewolkt. Ze gaven regenbuien die avond, maar we zouden op tijd terug zijn en hier geen last van hebben. In de eerste vijf minuten komen we op een bergop met een stopstreep (eerste bergop van de hele rit trouwens) en wanneer ik wil vertrekken blijkt me dat niet zo goed te lukken. Gas bijgeven dus, nog een beetje... Tot er opeens een vreemd geurtje komt, opgevolgd door veel rook in en rond de auto. "Uitstappeeeeeeen!" roept de bange achterbank. Maar gelijk hadden ze. We moesten dringend uit die auto. (moet best een grappig zicht geweest zijn als omstaander: vijf kippen zonder kop die uit een rokende auto vliegen) Gelukkig waren er ook wat behulpzame mannelijke omstaanders die de auto aan kant bolden en ons wisten te vertellen dat 'the clutch', versnelling dus, volledig doorgebrand was. Veel gevloek en "Ouhnee, wat gaat deze grap ons kosten?" volgt.
Vier uur later komt de man van het huurbedrijf aangereden in een blauwe volkswagen Polo-playa. Hij zei ons dat we in deze auto verder mochten en reed dan zonder enig probleem verder met onze 'kapotte auto'. Vreemd! Maar ach, we hadden nu een auto'tje dat gezellig leek op ons lupo'tje van thuis en besluiten dus de uitstap richting Simon's Town en Cape Point verder te zetten. Al snel blijkt dat ik weer de truc niet vind om naar vierde te schakelen. Grrr, wordt best vervelend op grotere wegen. Zorgt ook voor veel gevloek en gebaren van chauffeurs rond ons. (en dat terwijl ik zelf normaal zo'n chauffeur ben op de weg :p) We rijden via Chapman's Peak, een weg uitgekapt uit een rotsklif. Je rijdt dus eigenlijk net boven de zee op een smal weggetje. Scary, maar wat een uitzicht! Nadien rijden we Simon's Town binnen en zien we enkele pinguïns. Was ons humeur nu helemaal om zeep? We vonden het namelijk maar saaie, stinkende beesten.
We besluiten de pinguïns dus achterwege te laten en onze uitstap verder te zetten richting Cape Point. Maar die plannen veranderen al snel wanneer ook deze auto helemaal begint te roken en dampen bij het oprijden van een bergop. Ik kreeg het helemaal op de zenuwen, dus de andere inzittenden waagden ook hun kans om de auto boven te rijden. Maar tevergeefs. We vragen een willekeurige kerel om hulp en besloten deze trip voor bekeken te houden en terug richting Cape Town te trekken. Het begon ondertussen immers akelig donker te worden door al die grijze wolken. Op onze terugweg op Chapman's Peak deed zich dan het ergste wat er die dag kon gebeuren voor. De storm breekt heel hard uit. Wind van 100 per uur. Regen dat valt als bakken. Op zo'n smalle, enge baan. In zo'n krot van een auto. Het was zeker een half uur muisstil in de auto. Iedereen was bang, echt bang. En ik maar geconcentreerd dat stuurtje vasthouden en rijden. Maar hey, zoals jullie hier wel merken hebben we het allemaal overleefd. Het was gewoon een vreselijke ervaring. Enige "pluspunt" van de dag: we hebben pinguïns gezien. Whoop-ie-doo! De dag nadien is de auto onmiddellijk terug naar het autobedrijf gevlogen en de Cape Peninsula Tour doen we wel eens met de bus! Op een zonnige dag!
Zaterdag besloten we nog een poging te ondernemen met het vrolijke drietal om er een leuke dag van te maken. Dit keer zonder auto in Cape Town Center, ondertussen vertrouwde buurten voor mij en Tine. We toonden hen de plaatselijke marktjes, cafétjes en parkjes. Wat zon en een cocktail op een terrasje. Meer heeft een mens eigenlijk niet nodig om er een leuke dag van te maken, niet waar?
 |
| Op ons favoriete terrasje/balkonnetje "The Neighbourhood" in Long Street |
 |
| Chillin' at Company's Garden. |
 |
| Mojitooo's! |
De komende week zal ik Brenda en co niet meer zien. Tine en ik trekken met de Bazbus richting de Garden Route. Een route van klein kuststadje naar het andere, aan de andere kant van de Western Cape. Iets wat je hier echt moet gedaan hebben tijdens je verblijf hier in Zuid-Afrika, een nationale trots. Maar ik zou het toch niet over mijn hart krijgen geen afscheid te nemen van Brenda, dus maken we er maar een vijfdaagse trip van. Zo kan ik zaterdagavond Brenda gaan uitzwaaien in Cape Town Airport, uiteraard mét vlagje, om ze pas terug te zien één en een halve maand later in Zaventem. Phoe, nog niet echt last gehad van heimwee hier... Maar dat wordt denk ik wel raar!
Nu tijd voor mijn bed! Let's go backpacking, skype or blog you later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten